Μέιμπόντ

Το Μέιμπόντ βρίσκεται πάνω στον οδικό άξονα Ανατολής-Δύσης, που υπήρξε και ο δρόμος για τη Μέκκα, καθώς και για τα μεγάλα σιϊτικά προσκυνήματα του Ιράκ (στην Κάρμπαλα και στη Νατζάφ). Αλλά αυτή η πήλινη και κοκκινωπή κωμόπολη της ερήμου, που από το 2000 είναι στην κορυφή του καταλόγου των ιστορικών οικισμών του Ιράν, δεν χτίστηκε εδώ για να εξυπηρετήσει μόνον τα εμπορικά καραβάνια και το πέρασμα των ταξιδιωτών, των προσκυνητών και των στρατευμάτων. Ο λόγος ύπαρξής της πρέπει να αναζητηθεί στις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες αυτού του τόπου, που τον καθιστούν φιλικό προς τον άνθρωπο. Για αυτό και κατοικήθηκε από το τέλος της Νεολιθικής εποχής.

Σε ένα στεγνό κι αυστηρό περιβάλλον, άνυδρο, στεγνό, όπου δεν βρέχει σχεδόν ποτέ, υπάρχουν μεγάλες υπόγειες πηγές που επέτρεψαν στις κοινωνίες να δημιουργήσουν έναν οπωρώνα στην έρημο. «Κηπούπολη της ερήμου» αποκαλούν οι Ιρανοί αυτή την τόσο ιδιαίτερη κωμόπολη του Κεντρικού Ιράν.