Σουφλί

Η κωμόπολη με τα πολλά παράθυρα είναι ένα από τα οικιστικά σύνολα της Βόρειας Ελλάδας που διατηρούν ακόμα –ως έναν βαθμό– την εξωτερική εικόνα της αλλοτινής ακμής μίας καλά οργανωμένης και δομημένης παραγωγικής κοινωνίας, που δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις συμφορές της δεκαετίας του 1940 (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος) και υπέστη τα αποτελέσματα ανάλγητων πολιτικών των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων. Οι Σουφλιώτες γνωρίζουν ότι τα πολλά παράθυρα στα δεκάδες παλαιά σπίτια που καταρρέουν, τα «κουκουλόσπιτα» όπως λέγονται, ήταν απαραίτητα για την εκτροφή του μεταξοσκώληκα «που θέλει φως, αλλά όχι ήλιο». Κάθε οικογένεια εξέτρεφε την αδηφάγο και καματηρή κάμπια του εξημερωμένου είδους Bombyx mori κι έτσι, χάρη σε αυτό το έντομο και τους κόπους των ανθρώπων του τόπου, κυρίως των γυναικών, το Σουφλί έγινε η κατεξοχήν πόλη του μεταξιού. Το μαρτυρούν τα πολλά παράθυρα στον πάνω όροφο των κουκουλόσπιτων, τα κουκούλια που έγιναν σκουλαρίκια και πολύχρωμα κολιέ και θα τα βρει κανείς στα λίγα καταστήματα με μεταξωτά προϊόντα στο κέντρο της κωμόπολης, καθώς και το θαυμάσιο Μουσείο Μετάξης, το οποίο στεγάζεται σε αρχοντικό του 1883 και ανήκει στο Δίκτυο Θεματικών Τεχνολογικών Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ).