Δήμος Διδυμοτείχου

Η επικράτεια του παραμεθόριου Δήμου Διδυμοτείχου, ανάμεσα στη Βουλγαρία, δυτικά, και την Τουρκία, ανατολικά, αποτελεί τόπο πλουσιότατο. Μία θαυμάσια και ήρεμη φύση με καμποχώραφα στις ανατολικές υπώρειες της Ροδόπης με δύο ποτάμια (τον μεγάλο διακρατικό Έβρο που διαρρέει κατακόρυφα την περιοχή, Βορρά – Νότο, και τον Ερυθροπόταμο που διαρρέει οριζόντια την περιοχή, Δύση – Ανατολή, και χύνεται στο Έβρο στο ύψος του Διδυμότειχου). Και ένα πλουσιότατο βιωμένο περιβάλλον με εξαιρετικά ενδιαφέροντα βυζαντινά, μεταβυζαντινά και οθωμανικά μνημεία. Τα χωριά της κοιλάδας του Ερυθροπόταμου, γνωστά ως «χωριά των Μάρηδων» με κέντρο την Καρωτή, είναι γενέτειρα των γνωστότερων σύγχρονων Θρακών μουσικών και τραγουδιστών (Χρόνης Αηδονίδης, Βαγγέλης Δημούδης, οικογένεια Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη). Το ίδιο το Διδυμότειχο είναι μία βυζαντινή καστροπολιτεία μοναδικής σπουδαιότητας, ενώ το θαυμάσιο Μεγάλο Τζαμί («Βαγιαζήτ»), εκτός των τειχών, είναι ένα από τα σημαντικότερα κτίσματα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Μοναδικό, μοναδικότατο, είναι το παρεβρίτικο Κάστρο στο Πύθιο, σπάνιο κοσμικό κτίσμα της βυζαντινής χιλιετίας. Αλλά κι άλλα μικρότερης σημασίας μνημεία (όπως η λεγόμενη «Πυροστιά» και οι εκκλησιές του 17ου-18ου αι. στο Αλεποχώρι, στους Ματαξάδες και στο Παλιούρι). Μια καλή ιδέα της ιστορικής εξέλιξης της περιοχής, και ευρύτερα του Άνω Έβρου, στη διάρκεια των τελευταίων 15 αιώνων, παίρνει κανείς στο νεοσύστατο Βυζαντινό Μουσείο Διδυμοτείχου και εδώ ίσως αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται στις δυτικότερες παρυφές του ζωτικού χώρου της ίδιας της Κωνσταντινούπολης, αλλά και στη γειτονιά της Αδριανούπολης –γιατί κατά τα άλλα, ο τόπος είναι σχεδόν απόλυτα εγκαταλελειμμένος κι ελάχιστα πράγματα μπορεί να επισκεφθεί κανείς (τουλάχιστον έως και το 2022).