ΝΟΤΟΣ Συρίας

Μία ηφαιστειογενής ζώνη, που αρχίζει από την ανατολική όχθη του Ιορδάνη και κατευθύνεται ανατολικά προς τον Κάτω Ευφράτη (Ιράκ), διαφοροποιεί την έρημο της Συρίας από την αχανή έρημο της Αραβίας. Το Χοράν, παράφραση του αρχαιοελληνικού Αυρανίτις, είναι ένας μικρόκοσμος με ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Κύριο χαρακτηριστικό είναι ο βασάλτης, αυτό το σκληρό και σχεδόν μαύρο πέτρωμα που κυριαρχεί παντού. Το βραχώδες υπέδαφος, που κρατάει το νερό των λιγοστών βροχών, σε συνδυασμό με τα ηφαιστειακά στρώματα, παρέχουν δυνατότητες για γεωργική καλλιέργεια. Τα σιτηρά είναι η κυριότερη παραγωγή. Στα ηφαιστειογενή εδάφη ευδοκιμούν και οι αμπελώνες.

Σταφύλια και κρασί, λοιπόν, περιβόλια με λαχανικά και κτηματάκια με οπωροφόρα, χαμηλές βερικοκιές, ισχνές συκιές κι αχλαδιές. Όλα φύονται κοντά στη γη, ανάμεσα σε βασάλτινους φράχτες, βασάλτινα κιβωτιόσχημα σπίτια, βασάλτινα ερείπια του μακρινού παρελθόντος, σκουρόχρωμα αγάλματα ελληνοποιημένων θεών, που ξεφυτρώνουν δίπλα σε μαύρους πρωτοχριστιανικούς ναούς και κατάμαυρα ελληνορωμαϊκά θέατρα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σαν κάστρα στα μεσαιωνικά χρόνια ή φιλοξένησαν ολόκληρα χωριά, χτισμένα στο κοίλο τους.

Σε όλη την περιοχή, τα μοναδικά χρώματα της φύσης είναι δύο. Οι διαβαθμίσεις του σκούρου γκρι και το γαλανό του καθαρού ουρανού. Κι όταν μεστώνουν τα δημητριακά –ακόμα και σήμερα, που οι καλλιέργειες έχουν μειωθεί στο ελάχιστο– προστίθεται ένα απαλό κιτρινόξανθο, που τόπους-τόπους φαντάζει χρυσαφένιο μέσα στη βασάλτινη πεδιάδα.

Στα ανατολικά του Χοράν ορθώνεται ο όγκος του Ντζέμπελ ελ-Ντρουζ, ενός ανενεργού ηφαιστείου με πολλές πηγές, δρυοδάση και πάμπολλες αρχαιότητες.