Τουμπακάρη, Μινόρε μανές (2022)
[Βιβλιογραφία]

Τουμπακάρη, Μινόρε μανές (2022)

Η Νάση Τουμπακάρη γεννήθηκε στην Αθήνα και εργάζεται ως μουσικοπαιδαγωγός στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η συγγραφική της διαδρομή ξεκίνησε το 2006 με το έργο «Ο Λιόντας». Ένα τραγούδι σε ήχους, τραγούδια, μουσικές παλιών επαγγελμάτων, που εκδόθηκε από τον σύλλογο «Φίλοι του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ» και το Music Corner. Την ίδια χρονιά το κείμενο του βιβλίου ανέβηκε ως θεατρική παράσταση με τον ίδιο τίτλο στο ιστορικό υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Το 2013 εκδόθηκε το βιβλίο της Ένα βιολί διηγείται – Εκπαιδευτικός οδηγός για τα λαϊκά μουσικά όργανα από τον σύλλογο «Φίλοι του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη» και τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων 2014 του Υπουργείου Πολιτισμού και με Εύφημο Μνεία από το περιοδικό Ο Αναγνώστης την ίδια χρονιά.

Το 2017 ανέβηκε στο Θέατρο Στοά ο θεατρικός της μονόλογος «Εγώ ο Μάρκος Βαμβακάρης», σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Θανάση Παπαγεωργίου. Το κείμενο βασίστηκε στην αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη που επιμελήθηκε η Αγγελική Βέλου Κάιλ (εκδόσεις Παπαζήση) και παίχτηκε για τρεις συνεχόμενες θεατρικές περιόδους. Το μυθιστόρημα Μινόρε μανές είναι το πρώτο της. (Εκδόσεις Άγρα, παρουσίαση στο αυτί του βιβλίου)

Και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, γράφει η συγγραφέας: Πώς «χτίζεται» ένας μουσικός; Ποιό είναι το περιβάλλον που τον διαμορφώνει; Ανάμεσα σε πολλά άλλα μεγάλο ρόλο παίζει η οικογένεια. Έτσι, δώρισα στον ήρωά μου, τον Φώτο Χαρισιάδη, έναν πατέρα οργανοποιό και μουσικό. Δεν μου έφτανε αυτό. Ήθελα να τον προικοδοτήσω με το περιβάλλον μιας ολόκληρης πόλης που μαζί με τον αέρα ανέπνεε και τη μουσική, ώστε οι εμπειρίες και τα ερεθίσματα να είναι πλήθος. Έτσι κατέληξα να γράψω για τη Σμύρνη.

Ο Φώτος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σ’ αυτή τη μουσική κολυμπήθρα, εξελίχθηκε σ’ ένα από τα καλύτερα βιολιά της αφού μαθήτευσε στον περίφημο Γιοβανίκα κι έπαιξε πλάι σ’ όλους εκείνους τους δεξιοτέχνες παιχνιδιάτορες που έκαναν τη Σμύρνη μουσικό παράδεισο της Ανατολικής Μεσογείου. Ο δρόμος του θα τον φέρει στις μεγάλες ταβέρνες και στις μπίρες, όπου θα παίξει με τον αφρό των Αρμένηδων, Τούρκων, Εβραίων και Ρωμιών μουσικών, στις αριστοκρατικές βεγγέρες, όπου θα συνοδέψει το τέιο των κυριών με Μπραμς και Μότσαρτ, ή στις δεξιώσεις του Σπόρτινγκ κλαμπ, για να παίξει όλες τις ευρωπαϊκές χορευτικές επιτυχίες της εποχής. Κοντά σ’ όλα αυτά θα ταξιδέψει στην Αθήνα, όπου θα γνωρίσει τα Αθηναϊκά Καφέ Αμάν και τον Καραγκιόζη, και στην Αμερική, όπου θα γνωρίσει την τζαζ και θ’ ανεβεί στο πάλκο στο πλάι της Μαρίκας Παπαγκίκα αγγίζοντας με τη μιαν άκρη του δοξαριού του την Ανατολή και με την άλλη τη Δύση. Κι όταν το καλέσει η ανάγκη, αψηφώντας τα αποκαΐδια, θα μπει στον αγώνα για την εκκένωση της αποβάθρας της Σμύρνης από εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Μέσα απ’ όλα αυτά τα μουσικά ταξίδια γράφτηκε ο Μινόρε μανές, γιατί η Σμύρνη υπήρξε και θα παραμείνει για πάντα στη μνήμη μας μ’ ένα τραγούδι. Μ’ έναν μανέ. Όμως, ο μανές αυτός μινόρε θα ’ναι πάντα, γιατί κρύβει την τραγική μοίρα της πόλης που τον γέννησε.

Περιεχόμενα: Χάρτης Σμύρνης «προ του 1922» και φωτ Πανόραμα Σμύρνης. 1900-1912 – Σμύρνη σ. 9. 1914 - Σμύρνη – Αθήνα σ. 57. Μάιος 1919 – Σμύρνη σ. 247. Φεβρουάριος 1922 – Σμύρνη σ. 273. Μάρτιος 1922 – Αμέρικα σ. 307. Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1922 – Σμύρνη σ. 349. Βιβλιογραφία σσ. 413-414. Σύνολο σελ. 416, μαλακό εξώφυλλο