Obolensky, Byzantine Commonwealth (1982)
[Βιβλιογραφία]
Dimitri Obolensky, The Byzantine Commonwealth. Eastern Europe, 500-1453 (St. Vladimir's Seminary Press, New York 1982)
Αρχική έκδοση
Ντιμίτρι Ομπολένσκι, Η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία. Η Ανατολική Ευρώπη 500-1453 (πρώτη έκδοση στα αγγλικά το 1971). Πρόκειται για το βασικότερο βοήθημα για την κατανόηση του γεωγραφικού χώρου και της ιστορίας της NA Ευρώπης και της Μαύρης Θάλασσας (κυρίως της δυτικής περιοχής, της βόρειας και βορειανατολικής, δηλαδή από τον Βόσπορο μέχρι τον Καύκασο) από τον καιρό των βαρβαρικών επιδρομών ως την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και για τον πολυσήμαντο ρόλο του Βυζαντίου, της βυζαντινής Ορθοδοξίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο ίδιος ο συγγραφέας γράφει στην Εισαγωγή του: «Δύο είναι τα θέματα με τα οποία ασχολείται το βιβλίο αυτό. Το πρώτο, πολύπλευρο και κατά μέγα μέρος αφηγηματικό, είναι η ιστορία των σχέσεων του Βυζαντίου με τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης. Οι σχέσεις αυτές —πολιτικές, διπλωματικές, οικονομικές, εκκλησιαστικές και πολιτισμικές— θα εξεταστούν υπό το πρίσμα της εξωτερικής πολιτικής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και από την οπτική των λαών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι, είτε με δική τους πρωτοβουλία είτε αντιδρώντας σε κίνητρα δοσμένα από το Βυζάντιο, βρέθηκαν στην τροχιά του. Το δεύτερο θέμα είναι πιο ενιαίο και περιεκτικό. Μέσα από τις σχέσεις που εδραίωσαν οι λαοί αυτοί με την αυτοκρατορία κατά τον Μεσαίωνα, οι ηγετικές και μορφωμένες τάξεις τους κατέληξαν να υιοθετήσουν πολλά χαρακτηριστικά του βυζαντινού πολιτισμού, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να συμμετέχουν και εντέλει να συμβάλλουν σε μια κοινή πολιτισμική παράδοση. Η παράδοση αυτή απαρτιζόταν από ποικίλα στοιχεία. Ανάμεσά τους ήταν η κοινή ομολογία πίστεως στον ανατολικό χριστιανισμό· η αναγνώριση της πρωτοκαθεδρίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης· η —σιωπηρή τουλάχιστον— αποδοχή ότι ο Βυζαντινός αυτοκράτορας είχε κάποιο βαθμό εξουσίας σε ολόκληρη την ορθόδοξη χριστιανοσύνη· η αποδοχή των κανόνων του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου· και η πεποίθηση ότι τα λογοτεχνικά πρότυπα και οι καλλιτεχνικές μέθοδοι που καλλιεργούνταν στις σχολές, τις μονές και τα εργαστήρια της αυτοκρατορίας είχαν καθολικό κύρος και ήταν αξιομίμητα. Η βυζαντινή κληρονομιά αυτών των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ήταν, πιστεύω, αρκετά σημαντικό στοιχείο της μεσαιωνικής παράδοσής τους ώστε να δικαιολογεί τον ισχυρισμό ότι, από ορισμένες απόψεις, σχημάτιζαν μια ενιαία διεθνή κοινότητα.»
>>>>>>>>>>> Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το έργο από το ΜΙΕΤ το καλοκαίρι του 2022. Βλέπε στο Συνοδευτικό υλικό: Βιβλιογραφία