Καυσόξυλα και στάνες στις πλαγιές της Στράντζας, στον δρόμο για τη Μήδεια και τον Εύξεινο (το 1995)
[Φωτογραφικό υλικό]

Καυσόξυλα και στάνες στις πλαγιές της Στράντζας, στον δρόμο για τη Μήδεια και τον Εύξεινο (το 1995)

Επαρχία Βιζύης, δημοτικό διαμέρισμα Μήδειας / Kıyıköy (Ευρ. Τουρκία), φωτ 12. Τα βουνά της Στράντζας (η ραχοκοκαλιά του Μικρού Αίμου / τ. Istranca Dağları ή και Yıldız Dağları) κατεβαίνουν από τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα προς τον Βόσπορο, απομονώνοντας την πεδιάδα της Αν. Θράκης από τα αφιλόξενα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, όπου η κατοίκηση είναι εξαιρετικά αραιή (μοναδική κωμόπολη είναι η Μήδεια, που δεν είναι παρά ένα φτωχό κεφαλοχώρι). Κατά μήκος των αγροτικών δρόμων που συνδέουν την Κωνσταντινούπολη με τη Μήδεια και τη Μήδεια με τη Βιζύη και τη θρακική πεδιάδα, οι στάνες και τα μαζεμένα καυσόξυλα είναι τα μοναδικά ανθρώπινα σημάδια. Το τοπίο διατηρεί την ημιάγρια φυσιογνωμία του και το οικοσύστημα τον χαρακτήρα του. Ένας ορεινός μικρόκοσμος ξεχασμένος στο 1922.

---

[Αυτά, βέβαια, το 1995, όταν κανείς δεν πήγαινε σε τούτα τα μέρη που είδαν τους πρώτους παραθεριστές να καταφθάνουν από την Πόλη και τα εσωτερικά της Θράκης μόλις στις αρχές του 21ου αιώνα.]