Schmidt, Ιούλιος Καίσαρ (2009)
[Βιβλιογραφία]

Ο πολυβραβευμένος Γάλλος ιστορικός, δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος Ζοέλ Σμιτ, γεννημένος στο Παρίσι το 1937, ήρθε σε επαφή με το μεγάλο κοινό το 1965 όταν κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λαρούς το Λεξικό της ελληνικής και της ρωμαϊκής μυθολογίας (Joël Schmidt, Dictionnaire de la Mythologie grecque et romaine, Librairie Larousse). Αυτό το αξιολογότατο έργο, που εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα βασικά της ελληνορωμαϊκής βιβλιογραφίας, τον κατέταξε πολύ νωρίς στη χωρία των Εγκυκλοπαιδιστών. Παράλληλα με τη μελέτη της Ιστορίας, κυρίως της Ρωμαϊκής και Αυτοκρατορικής εποχής, και τη συγγραφή βιβλίων με κυριότερο θέμα τα ρωμαϊκά και τις βιογραφίες, ο Σμιτ είναι ένας από τους πιο έγκυρους κριτικούς βιβλίων και επί χρόνια διατέλεσε διευθυντής εκδόσεων και «αναγνώστης» σε έγκριτους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους. Υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των εκδόσεων Albin Michel (από το 1984) και βασικό στέλεχος μεγάλων εγκυκλοπαιδικών εργασιών για την έκδοση συλλογικών τόμων (Encyclopaedia Universalis, Dictionnaire des Auteurs, Dictionnaire des Œuvres).

Ο Ιούλιος Καίσαρ είναι βιβλίο συναρπαστικό. Ο Σμιτ παρακολουθεί από πάρα πολύ κοντά μία από τις πιο συνταρακτικές, αποτρόπαιες και μοιραίες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας Ιστορίας. Βήμα το βήμα, βλέμμα το βλέμμα, τρίχα την τρίχα της σχεδόν φαλακρής κεφαλής του, ο συγγραφέας ξεδιπλώνει τη ζωή, την προσωπικότητα και την πολιτεία του ηγεμόνα, ο οποίος έθαψε οριστικά τα τελευταία κατάλοιπα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και έθεσε τα θεμέλια του επερχόμενου αυτοκρατορικού πολιτεύματος. Με άλλα λόγια, ο Καίσαρ (101-44 π.Χ.) είναι ένας από τους πατέρες του δυτικού πολιτισμού όπως τον γνωρίσαμε τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια –αρκεί και μόνο, εντελώς ενδεικτικά, να αναλογιστούμε ότι το ελληνικό κράτος παρέμεινε πιστό στο Ιουλιανό Ημερολόγιο μέχρι το 1923.

Ναι. Ο Ζοέλ Σμιτ χειρίστηκε το θέμα με μεγάλη μαεστρία. Το καλογραμμένο και πυκνογραμμένο ιστορικό πόνημα έγινε θαρρείς μυθιστόρημα –δίχως να χάσει λέξη από την ιστορική πιστότητά του. Δυστυχώς και εδώ, όπως σε τόσες άλλες ελληνικές εκδόσεις ξένων έργων, υπάρχουν πολλά λάθη. Όχι μεταφραστικά, η δουλειά του Δ. Παντελοδήμου φαίνεται καλή, αλλά λάθη τυπογραφικά. Είτε βιάζονταν οι εκδότες είτε τσιγκουνεύτηκαν το επιπλέον μικρό κόστος, η απαραίτητη τυπογραφική διόρθωση δεν έγινε. Ας μην παραπέμψουμε δώθε κείθε, αλλά η τσαπατσουλιά και το αντιδεοντολογικό πνεύμα είναι κρίμα. Πάντως, το βιβλίο διαβάζεται. Και είναι όντως συναρπαστικό.

Σύνολο σελίδες 398 (σχήμα βιβλίου τσέπης). Χρήσιμο το Χρονολόγιο σσ. 393-396.