Παναγοπούλου, Διπλωματικοί γάμοι στο Βυζάντιο (2006)
[Βιβλιογραφία]

Οι Βυζαντινές: Θεοφανώ [ανιψιά του Τζιμισκή], η Άννα, η Μαρία, η Ευδοκία... και οι ξένες: Μαρία της Αλανίας [η Γεωργιανή πριγκίπισσα Μάρθα-Μαρία], η Βέρθα του Σούλτζμπαχ, η Μαρία της Αντιόχειας, ηΜαργαρίτα της Ουγγαρίας.... όλες γυναίκες που σε νεαρή ηλικία, χωρίς τη θέλησή τους, εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, για να παντρευτούν μακριά από τους δικούς τους και να γίνουν αυτοκράτειρες, βασίλισσες, κόμισσες. Εξυπηρέτησαν τις ανάγκες της διπλωματίας κι ως επί το πλείστον ξεχάστηκαν. Η αριστοκρατική καταγωγή τους, η μόρφωσή τους, η εξυπνάδα τους, η ευγένεια, η σεμνότητα, αλλά κι η ομορφιά τους εντυπωσίασαν τις κοινωνίες στις οποίες έζησαν. Κάποιες διακρίθηκαν με τη δράση τους στο πλευρό των συζύγων τους, άλλες εγκαταλείφθηκαν απ' αυτούς, όμως όλες σφράγισαν την εποχή τους με την προσωπικότητα και την κουλτούρα τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου). Βάση της ενδιαφέρουσας μελέτης είναι η διδακτορική διατριβή που υπέβαλε η Α. Παναγοπούλου το 1991 στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων.

Περιεχόμενα: ΠΡΟΛΟΓΟΣ (γραμμένος το 2000) σ. 13. ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ και ΣΕΙΡΩΝ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 1. ΠΗΓΕΣ 2. ΔΕΥΤΕΡΕΟΥΣΑ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ σ. 57-60. ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: Ο αγώνας του Ιουστινιανού στη Δύση και η εμφάνιση νέων εχθρών στα ανατολικά (550-717). Η Χαζαρία στο επίκεντρο της πολύ "συγκρατημένης" "γαμικής πολιτικής" του Βυζαντίου. ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Εποχή ανασύνταξης για τη βυζαντινή αυτοκρατορία (717-867). Στροφή της βυζαντινής "γαμικής πολιτικής" στη Δύση-Διεύρυνση της χρήσης του γάμου ως διπλωματικού μέσου ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: Ακμή και υπονόμευση της βυζαντινής αυτοκρατορίας (867-1071) Αποκλίσεις από τις πατροπαράδοτες αρχές της βυζαντινής "γαμικής πολιτικής". ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ: Παλινόρθωση και κατάρρευση της βυζαντινής αυτοκρατορίας (1071-1204). Ο γάμος ως ουσιαστικό "εργαλείο" της βυζαντινής διπλωματίας. ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. SUMMARY σ. 499-501. ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ σ. 503-550. Σύνολο 552 σελ. (24Χ17 εκ) μαλακό εξώφυλλο.