Μιχαηλίδης, Το χειρόγραφο του Νικηφόρου Πιπερίδη (2005)
[Βιβλιογραφία]
Ανδρέας Φρ. Μιχαηλίδης, Το χειρόγραφο του δασκάλου Νικηφόρου Πιπερίδη. Ένα τεκμήριο πορείας του μικρασιατικού ελληνισμού, (Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου, Μορφωτικός Σύνδεσμος Βαρβασίου – Βιβλιοθήκη «Ο Φάρος», Χίος 2005)
Ο Νικηφόρος Πιπερίδης του Σταύρου και της Μαρίας γεννήθηκε το 1874 στην κωμόπολη Ιντζέσου / İncesu της Καππαδοκίας, αποφοίτησε από την περίφημη Ιερατική Σχολή της Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Ζιντζίντερε / Zincidere, στην περιοχή της Καισάρειας / Kayseri το 1899 και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο χωριό Μποϊνάκι στην περιοχή Καράμπουρνα της χερσονήσου της Ερυθραίας (απέναντι από τη Χίο). Εκεί δίδαξε επί 12 χρόνια στο σχολείο της ελληνορθόδοξης Κοινότητα. Στον Πρώτο Διωγμό των Χριστιανών Ορθοδόξων (1914-1918) που οργάνωσε το οθωμανικό κράτος, ο δάσκαλος πέρασε μαζί με πολλούς άλλους στις γειτονικές Οινούσες (το νησάκι είχε μόλις ενσωματωθεί στην ελληνική επικράτεια, όπως και τα άλλα νησιά του Αν. Αιγαίου). Δίδαξε εκεί στο Προσφυγικό Σχολείο και το 1925, περνώντας στη Χίο, δίδαξε στους Ολύμπους. Πέθανε στη Χίο το 1956. Το Τετράδιο του δασκάλου, το οποίο μελέτησε και σχολίασε ο Χιώτης γιατρός και ιστοριοδίφης Ανδρέας Μιχαηλίδης, απόκειται σήμερα στο μικρασιατικό Μουσείο Κειμηλίων του Μορφωτικού Συνδέσμου Βαρβασίου Χίου – Βιβλιοθήκη «Ο Φάρος».
«Πέρα από τη συναισθηματική αξία του χειρογράφου (μας δωρίθηκε από την κόρη του συγγραφέα, την αείμνηστη μαία Ελένη Πιπερίδου) θα πρέπει να το θεωρήσουμε ένα πραγματικό κειμήλιο του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Περιέχει καταγραφές που αφορούν τη ζωή κοινοτήτων που κράτησαν άσβεστη την ελληνική ταυτότητα και την ορθόδοξη πίστη σε ένα περιβάλλον εχθρικό, πολλές φορές μάλιστα ιδιαίτερα επιθετικό απέναντί τους. Κοινοτήτων που κατάφεραν όμως να επιβιώσουν στο χώρο αυτό με πληθυσμούς ετερόδοξους, με διαφορετική εθνική και πολιτισμική ταυτότητα.» (Από τον Πρόλογο του βιβλίου)
Σύνολο σελ 94 (21x14 εκ) μαλακό εξώφυλλο. Μία υποδειγματική έκδοση.