Καϊμάκη, Συρία (2021)
[Βιβλιογραφία]

Καϊμάκη, Συρία (2021)

Ήτανε όνειρο, ναι, ήτανε παραμύθι εκείνο το ταξίδι στη Συρία το 1999. Περπάτησα στο μυθικό παλάτι του 2400 π.Χ. με τα 300 δωμάτια του βασιλιά Ζίμρι Λιμ στο παρευφράτειο Μαρί, είδα τους μαθητευόμενους γραφείς να αντιγράφουν χιλιάδες πήλινες πινακίδες και τον ανυπόδητο άρχοντα Λάμγκι Μάρι με το παλτουδάκι του από μακρύτριχο μαλλί προβάτου να προσεύχεται στη θεά Νίνι Ζαζά και τον πανέμορφο ραψωδό Ουρ Νανσέ. Η στοιχειωμένη από δαίμονες έρημος με τύλιξε στα δίχτυα της, γέμισε άμμο το βλέμμα, το κορμί, την ψυχή μου. Έστειλε τον άγριο Σιμούν να με τρομάξει στην πόλη φάντασμα, τη Δούρα Ευρωπό. Κι όταν με πήρε η νύχτα έζησα μιαν άνοιξη στον ουρανό. Ένα μεγάλο ποίημα της άμμου είναι η έρημος. Ένα μεγάλο ποίημα είναι αυτή η χώρα. Η περήφανη βασίλισσα της Παλμύρας, η Ζηνοβία, φεύγει ασθμαίνουσα πάνω στ' άλογο, μα την προλαβαίνουν στον Ευφράτη οι Ρωμαίοι του Αυρηλιανού. Στην Ντέιρ εζ Ζορ πολύχρωμα πλήθη, Άραβες, Κούρδοι, Συροχαλδαίοι, Κιρκάσιοι περπατούν, μιλούν δυνατά, παζαρεύουν εξωτικά μυρωδικά. Τα εκατοντάδες πρωτοβυζαντινά χωριά με τις επαύλεις και τις βασιλικές του 7ου-10ου αιώνα κείτονται τώρα νεκρά, με μόνη συντροφιά τον βράχο, τα γεράκια και τους Βεδουίνους. Να περπατάς σ' αυτή τη γη σημαίνει να θέλεις ν' αφουγκραστείς τον σφυγμό της, ν' ακούσεις την ανάσα της, γιατί όχι και τη λαλιά της, στα πολύβουα παζάρια. Να δεις τις αποχρώσεις πάνω στην γκρίζα πέτρα τις διαφορετικές ώρες της ημέρας. […] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μαλακό εξώφυλλο (26x20 εκ.), 236 σ.